Richard Dadd, The Fairy Feller’s Master-Stroke, 1855–1864 r., olej na płótnie, Tate Gallery w Londynie.
Zdjęcie: Wikipedia
Richard Dadd, utalentowany malarz epoki wiktoriańskiej po udarze słonecznym na Nilu uznaje, że jest uczniem Ozyrysa. Przerywa studia i wraca pod opiekę rodziny. Choroba, zdiagnozowana później jako schizofrenia paranoidalna, postępuje dalej. Dadd dostrzegając w swoim ojcu Szatana zwabia go w odludne miejsce i tam zabija. Ucieka do Francji, szybko jednak zostaje schwytany podczas próby kolejnego zabójstwa. Na resztę życia trafia do londyńskiego domu dla umysłowo chorych gdzie powstają jego najważniejsze i niestety nieliczne dzieła. Tam też powstaje obraz “Fairy Feller’s Master-Stroke”, baśniowy obraz-klejnot namalowany z mistrzowską wręcz precyzją.
Zespół Queen poświęcił mu piosenkę o tym samym tytule.
Działający we Francji grafik Outmane Amahou stworzył serię minimalistycznych plakatów, które odwołują się do stylów w sztuce. Na jednolitym tle umieścił dzieło-ikonę kojarzące się z ilustrowanym okresem w sztuce. Mamy więc Renesans z dłońmi Mony Lisy Leonarda da Vinci, Postimpresjonizm z motywem gwiazd i nieba znanymi z obrazu Vincenta van Gogha, Pop art ze słynną puszką zupy Campbell’s Andy'ego Warhola, Dadaizm z pisuarem Duchampa, Surrealizm z fajką René Magritte’a, De Stij z geometrycznym wzorem Mondriana.
Specjalnie dla wszystkich miłośników sztuki wybraliśmy najciekawsze wystawy w Polsce.
Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa
Koji Kamoji. Cisza i wola życia
16 czerwca 2018 – 19 lipca 2018
Koji Kamoji to artysta japońskiego pochodzenia, który od lat 1959 roku mieszka i tworzy w Polsce. Na wystawie zaprezentowano jego obrazy, rysunki i instalacje, które powstawały od lat sześćdziesiątych do dziś. Jego prace swoją minimalistyczną formą nawiązują nie tylko do estetyki japońskiej, czerpią także ze sztuki modernistycznej i polskiej. Artysta wykorzystuje do ich tworzenia łatwo dostępne materiały: kamienie, pręty, sklejkę, papier, metal, szkło. Oprócz rysunków i malarstwa ważną część twórczości artysty stanowią instalacje dedykowane konkretnym przestrzeniom. Specjalnie na wystawę w Zachęcie artysta przygotował monumentalną instalację „Cisza i wola życia” opowiadającą o relacji człowieka z naturą, przemijaniu i degradacji ciała. Na instalację składają się kamienne ścieżki, które przemierzać można samodzielnie lub kontemplować je siedząc na wózku inwalidzkim.
Koji Kamoji, „Cisza i wola życia”, instalacja, żródło: zacheta.art.pl
MOCAK. Kraków
Ojczyzna w sztuce
27 kwietnia 2018 – 30 września 2018
To już ósma wystawa z cyklu „… w sztuce”. Działalność muzeum zainaugurowała wystawa „Historia w sztuce”, potem przyszedł czas na sport, ekonomię, medycynę, zbrodnię, a w końcu „Sztukę w sztuce”. Pomysł aby sztukę współczesną posegregować według haseł spodobał się kuratorom i/lub publiczności.
Wystawa „Ojczyzna w sztuce” ma pomóc zredefiniować pojęcie ojczyzny i narodu, które nie pasują do dzisiejszego postkolonialnego świata. Są więc liczne przedstawienia flagi i symboli narodowych, są też prace odwołujące się do trudnych i wstydliwych momentów historii. Artyści pokazują też archaiczność pojęcia naród i ojczyzna. Piotr Wysocki sfilmował dzieci śpiewające słowa „nie będzie Niemiec pluł nam w twarz”, które dla młodego pokolenia nic już nie znaczą ale z pewnością zostaną zapamiętane. Z kolei Krzysztof Wodiczko pokazał polskich bohaterów narodowych mówiących głosem współczesnych aktywistów walczących o prawa różnych grup społecznych.
Małgorzata Markiewicz, Mapa, 2013, obiekt, 250 × 250 cm, Kolekcja MOCAK-u, fot.: R. Sosin, źródło: mocak.pl
Muzeum Narodowe w Krakowie, Gmach Główny
Z drugiej strony rzeczy. Polski dizajn po roku 1989
06 kwietnia 2018 – 19 sierpnia 2018
Otwarta w kwietniu wystawa poświęcona jest polskiemu dizajnowi po 1989 roku. Prezentuje polskie wzornictwo na tle przemian gospodarczych i kulturowych. Na wystawie zobaczymy eksponaty począwszy od lat 90, czyli czasów transformacji i zapaści gospodarczej kiedy to twórcy starali odnaleźć się w nowej rzeczywistości; kolejne lata to próba odpowiedzenia na potrzeby rynku ale również tzw. dizajn krytyczny, podejmujący ważne tematy społeczne.
Wśród wystawionych eksponatów znajdziemy sofy, krzesła, siedziska, ekspres do kawy, grzejnik, buty i zabawki.
Fotel RM58 Classic, rojekt Roman Modzelewski (1912–1997), 1958, produkcja Vzór sp. z o.o., od 2012 / fot. Bartosz Cygan - Pracownia Fotograficzna MNK, źródło: mnk.pl
Muzeum Warmińskie w Lidzbarku Warmińskim
Fotografie Zdzisława Beksińskiego z kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu
08 czerwca 2018 – 07 października 2018
Na wystawie pokazano wybrane prace z kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Zdzisław Beksiński znany głównie ze swojej twórczości malarskiej, początkowo zajmował się fotografią. Fascynacja tym medium choć krótka, okazała się niezwykle owocna. W latach 1953-1959 powstało wiele wybitnych prac, a sporą z nich część Zdzisław Beksiński przekazał w darze Muzeum Narodowemu we Wrocławiu.
Beksiński tworzył portrety, kompozycje abstrakcyjne, montaże i akty. Dopełnieniem wielu fotografii jest sugestywny tytuł, który ma nasuwać określone skojarzenia. Już w tym okresie pojawiają się charakterystyczne dla późniejszego malarstwa artysty elementy: krzyże, nagrobki, samotna postać zagubiona pośród krajobrazu, więzy, twarz wykrzywiona z przerażenia.
Choć Beksiński zyskał uznanie jako fotografik, porzucił to medium w 1959 roku by nigdy już do niego nie powrócić. Tłumaczył potem, że czuł iż więcej w tej technice nie jest w stanie wyrazić.
Galeria jednego dzieła Muzeum Śląskiego to wielka przestrzeń mieszcząca się w holu głównym muzeum. Pokazano tu do tej pory trzy instalacje: „Modry” Leona Tarasewicza, „Mi’ma’amakim” Carole Benzaken oraz „Odbicie” Dani Karavana. Tym razem przestrzeń oddano Mirosławowi Bałce, kuratorką wystawy jest Anda Rottenberg.
Artysta zbudował wielką budowlę z blachy, która ma być trójwymiarowym odwzorowaniem rentgenowskiego zdjęcia klatki piersiowej z zarysem płuc.
Instalacja odwołuje się do miejsca w którym powstała - muzeum znajduje się na terenie dawnej kopalni. Wchodząc wgłąb budowli widz znajduje się w labiryncie ciemnych korytarzy przypominające wyrobiska górnicze. Korytarze mają zmienną wysokość i szerokość. Dodatkowo widz odbiera z otoczenia różnorodne bodźce oddziałujące na dotyk, wzrok, uczucie ciepła i zimna.
Jak przyznaje sam artysta, instalacja powstała z myślą o Śląsku i miała być próbą pochylenia się nad problemami regionu. Porusza problem zanieczyszczenia powietrza i zagrożeń związanych z górnictwem.
Tu strzyka, tam łupie, ale rży. A sumienie kąsa. Tadeusz Brzozowski – inspiracje, konteksty, ślady.
22 kwietnia 2018 – 29 lipca 2018
Wystawę zorganizowano z okazji setnej rocznicy urodzin Tadeusza Brzozowskiego, jednego z najwybitniejszych artystów polskich XX wieku. Wystawa ma pokazać ewolucję twórczości artysty od dzieciństwa, przypadającego na lata dwudzieste, aż po okres przed jego śmiercią w 1987 roku. Przede wszystkim jednak ma przybliżyć twórczość artysty poprzez liczne rysunki, które najpierw służyły jako wstępne szkice by z czasem stać się skończonymi i pełnymi dziełami sztuki.
Obok nich na wystawie zobaczymy również grafiki, obrazy, projekty: scenograficzne, murali i tkanin.
Ale to nie wszystko. Sztukę Brzozowskiego, jak wskazuje tytuł wystawy, mamy szansę zobaczyć w znacznie szerszym kontekście - blisko 100 prac to dzieła artystów z którymi Brzozowski się przyjaźnił lub których twórczość była dla niego źródłem inspiracji. Pierwsza grupa to prace wybitnych artystów-przyjaciół: Aliny Szapocznikow, Magdaleny Abakanowicz, Tadeusza Kantora, Jerzego Tchórzewskiego, Władysława Hasiora i Antoniego Rząsy. Druga to dzieła artystów współczesnych i dawnych, które dla Brzozowskiego stanowiły inspirację: Tadeusza Makowskiego, Stanisława Ignacego Witkiewicza i Albrechta Dürera. Są też tańce śmierci i portrety trumienne.
W sumie na wystawie pokazano 300 prac pochodzących z okresu od XVI - XXI wieku.
Tadeusz Brzozowski, Zycbad, 1969, źródło: pawilonczterechkopul.pl
Muzeum Narodowe w Krakowie
Gmach Główny
Teraz komiks!
2 marca 2018 – 22 lipca 2018
Sztuka komiksu, dotąd niezauważana przez instytucje wystawiennicze, wreszcie doczekała się osobnej wystawy, i to od razu w Gmachu Głównym krakowskiego Muzeum Narodowego. Wszystkie eksponaty są własnością Wojciecha Jamy - twórcy Muzeum Dobranocek w Rzeszowie. Jego ogromna kolekcja liczy 600 eksponatów, w tym albumy z rysunkami i autografami, szkice, plansze, blaudruki, a także książki, katalogi, czasopisma, druki ulotne, ponadto unikalne figurki, zabawki, monety, znaczki, przedmioty codziennego użytku.
Mamy bardzo dobrą wiadomość dla wielbicieli malarstwa Vincenta van Gogha. Londyńska galeria Tate zapowiedziała otwarcie w marcu 2019 roku wystawy „Van Gogh and Britain”. Ekspozycja opowiadać będzie o związku van Gogha z Wielką Brytanią.
Vincent van Gogh “Arlezjanka”
To pierwsza tak duża wystawa monograficzna Van Gogha od lat. Zwiedzający będą mogli zobaczyć obok siebie aż 40 prac artysty. Już wiadomo, że oprócz rzadko wypożyczanych „Słoneczników” z London’s National Gallery na wystawie znajdą się też obrazy „Gwieździsta noc nad Rodanem”, „Arlezjanka” oraz płótna pochodzące z okresu leczenia w szpitalu psychiatrycznym Saint-Paul-de-Mausole w Saint-Rémy - „Stary człowiek w smutku” oraz „Spacer więźniów”.
Wystawa ma przybliżyć widzom wpływa jaki wywarł na van Gogha kilkuletni pobyt w Wielkiej Brytanii. Artysta trafił do Londynu jako wysłannik holenderskiej firmy handlującej dziełami sztuki. Miał wtedy zaledwie dwadzieścia kilka lat. Kłopoty zdrowotne i finansowe miały dopiero nadejść, toteż pobyt w Anglii, a przynajmniej jego początek miał należeć do najszczęśliwszych w całym jego życiu.
Kuratorzy wystawy postawili sobie za cel pokazanie wpływu jaki wywarła na Van Gogha kultura angielska. Wiadomo, że malarz cenił twórczość Constable’a i Millais’a. Interesowała go także literatura angielska, zwłaszcza Charles Dickens i George Eliot.
Wpływ Van Gogha na całą kulturę, tę popularną i wysoką był ogromny, toteż nie dziwi, że również angielscy artyści pozostawali pod jego wpływem. Na wystawie pokazane zostaną prace m. in. Francisa Bacona, Davida Bomberga i malarzy Grupy Camden Town.
Już 8 marca odbędzie się wernisaż wystawy Pawła Kwiatkowskiego “Onda” w Museu de Arte da UFPR - MusA w brazylijskiej Kurytybie. Na wystawę składać się będzie 20 prac na papierze.
“Przepływ przechodniów w połączeniu z próbą opracowania modelu ikonograficznego współczesnego człowieka, wpisanego w egzystencjalny kontekst dzisiejszej rzeczywistości, stał się źródłem ciągłej inspiracji i leży w samym sercu koncepcji serii” - mówi o swoich pracach artysta.
Kupno dzieła sztuki to niełatwa decyzja dlatego przygotowałam kilka pomocnych wskazówek. Mam nadzieję, że okażą się pomocne przy wyborze waszego nowego obrazu.
1. Kup obraz, który ci się podoba.
Dzieło sztuki zostanie z tobą na długo, bądź więc pewny swojego wyboru. Nie kieruj się wyłącznie radami dekoratorów wnętrz lub specjalistów od sztuki. Pamiętaj, to ty decydujesz!
Taki eklektyzm świetnie się sprawdza. Nie musisz być więc niewolnikiem raz wybranego stylu. Nie przy kupowaniu sztuki.
4. Postaw na jeden wyróżniający się obraz w salonie.
Jeśli planujesz powiesić naprawdę duże płótno, zadbaj o to aby było dobrze widoczne. Powieszone w otoczeniu mniejszych prac może zginąć. Pozostaw wokół niego nieco wolnej przestrzeni.
Jeśli posiadasz kolekcję prac w mniejszym formacie możesz z powodzeniem powiesić je obok siebie. Mieszaj kolory i style, lub postaw na prace utrzymane w odcieniach czerni i bieli.
Foto: Pinterest
6. Zamów swój własny obraz.
Jeśli zachwycił cię jakiś obraz ale z jakiegoś powodu nie pasuje do twojego wnętrza - poproś artystę o wykonanie podobnego w odpowiadającym ci formacie lub kolorystyce. Jeśli chcesz aby twój ulubiony artysta namalował coś specjalnie dla ciebie po prostu do nas napisz. Takie indywidualne zamówienia zdarzają się bardzo często!
7. Nie bój się różnorodnych technik artystycznych.
Oprócz obrazów malowanych na płótnie możesz wieszać również grafiki i rysunki. Mniejsze prace na mogą również wyglądać spektakularnie.
8. Wymarzone dzieło sztuki przekracza twój budżet?
Zapytaj o zniżkę lub ustal z galerią dogodny harmonogram spłaty.
8. Działaj szybko.
Bywa, że po sprzedaniu obrazu odzywają się do nas klienci, którzy się spóźnili z pytaniem, czy obraz na pewno nie jest już na sprzedaż. Pamiętaj, dzieła sztuki są unikatowe i mogą zniknąć ze strony galerii w każdej chwili.
Instalacja, technika mieszana, pióra sroki i wrony.
Kate MccGwire to brytyjska artystka mieszkająca w Londynie. Tworzy ogromne formy wykonane z tysięcy ptasich piór, które zajmują często całe pomieszczenia, wypełzają z rur, kominków i piekarników. Artystka dąży do tego aby wywołać w widzu przeciwstawne uczucia, zarówno na poziomie estetycznym jak i intelektualnym. Widz znajduje się w nieznanym sobie, zaskakującym i dziwnym otoczeniu, które jednocześnie przyciąga go i odpycha. Oglądane prace z jednaj strony wydają się piękne, budzą zachwyt, z drugiej jednak wywołują uczucie niepokoju i obrzydzenia.
W Lublinie można oglądać wystawę Agaty kosmali “Ślady”
„Ślady” to najnowszy projekt Agaty Kosmali mówiący przede wszystkim o chwili. Wchodzące w jego skład obrazy mają za zadanie opowiedzieć, a może lepiej uzmysłowić odbiorcy, że po dokonywanych przez nas obserwacjach, przeżywanych chwilach zachwytu, po momentach odczuwania wrażeń, pozostają ślady. Ślady te trwają w naszej pamięci i wyobraźni, lokując się przy tym wyjątkowo głęboko. Są ulotne i nie zawsze łatwo dostrzegalne. Rzadko też zdajemy sobie sprawę z ich krótkotrwałego istnienia. Ślady te, będące dla mnie powidokami odniesionych wrażeń, czy też przeżytych chwil i odczutych doznań, możemy znaleźć wewnątrz nas. Możemy także starać się je odtworzyć. Zarówno po to, by zdać sobie sprawę z ich istnienia, jak i po to, żeby je poznać i zobaczyć, jak wyglądają. Moje obrazy mówią właśnie o tych mikro doznaniach, które tak na dobrą sprawę są dostępne tylko dla nas samych, stając się jednocześnie jednym z najbardziej intymnych i nie do końca oczywistych doświadczeń.
Wystawa odbywa się w ramach projektu pt. “MIESZKAŃCY”.
Projekt “MIESZKAŃCY” współfinansowany jest przez Miasto Gdańsk.
19.30 OPA | Otrawrte Pracownie Artystyczne
Paulina Jackowska, Magdalena Sadłowska, Edyta Kowalewska, Ala Kubicka, Wojtek Harus, Gabi Bozyk, Adam Zmysłowskii, Martyna Aniserowicz.
Wystawa czynna 11-30.11.2017
“Jest to najnowszy projekt mojego autorstwa, w którym staram się ukazać portrety nas samych, a więc osób funkcjonujących w realiach współczesnego świata. Z uwagi na to, że jestem kobietą i na tematy mi bliskie mogę wyrażać się z wyjątkową szczerością, w projekcie tym chciałabym poruszyć współcześnie głośną już problematykę traktowania kobiet. Obecna kultura, pomimo wielu deklaracji, tworzenia głośnych i nośnych haseł, w dalszym ciągu nie pozwala na prezentowanie godnej i pełnej równych praw postawy, zwłaszcza w kontekście kobiet. Co raz bardziej zauważalne jest również to, że tworzona przez ludzi kultura ma coraz mniej szacunku do drugiego człowieka, co staram się w pracach swych ukazać. Obdzieram tu obrazowane postaci niejako z godności i człowieczeństwa tak, aby stały się niczym innym, jak obiektem, stworzeniem, kawałkiem mięsa, ilustracją i w końcu uniwersalnym symbolem.
Stworzone przeze mnie portrety umieszczone zostały w wyciemnionej przestrzeni tak, aby osoby z nimi obcujące złapały intymny kontakt z obcymi postaciami, które tylko na pierwszy rzut oka są przyjemne. Relacja między osobliwymi portretami, a prywatnymi odczuciami zwiedzających ma szansę stać się nośnikiem refleksji, o której wywołanie chodzi mi najbardziej.
Cykl ten powstaje od roku 2008 i początkowo miał być projektem mającym pomóc mi przy tworzeniu nowych serii malarskich, Miał być docelowo jedynie szkicownikiem, sposobem na zapamiętywanie lub zapominaniem historii, które mnie osobiście lub pośrednio dotyczyły. “ Healing story” tworzy obecnie autonomiczny projekt, który w dalszym ciągu się rozwija i przeobraża. Pozwala mi na tworzenie coraz to nowszych portretów, które są moim prywatnym komentarzem dotyczącym zmian, jakie na co dzień dokonują się w nas samych i w świecie nas otaczającym Ten projekt to rodzaj autoterapii, która chyba nie jest do końca skuteczna.”
BIO
Justyna Adamczyk (ur. 1981, Opoczno) absolwentka wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych im. E.Gepperta na kierunku Malarstwo. Stypendystka Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (lata 2005-2006). W 2016 roku została wyróżniona przez Kolonię Artystów w konkursie Ale Sztuka, w 2007 roku została wyróżniona przez Miejską Galerię Sztuki w Łodzi w Konkursie Promocje 17 Przegląd Malarstwa Młodych w Legnicy. Od 2005 roku bierze udział w wielu wystawach i konkursach krajowych i zagranicznych. Jej prace można było oglądać w GIAF 2017, Governors Island Art Fair, New York (USA), Cica Museum Seul (Korea Południowa), Portal 2017 Soho New York (USA) , Fundacja Galerii Foksal (Warszawa), Pyeongchang Biennale & Gangneung Folk Art Festival 2017 (Pyeongchang Korea Południowa 2017), Studio C Gallery (Los Angeles 2017), Lux Art Gallery (Trieste), Steps Gallery, PolArt Festival (Melbourne, Australia), Gryffin Gallery (Londyn), Vienna Art Fair (2011/Wiedeń), Najlepsze kasztany są na Palcu Pigalle (2010/Heppen Transfer Gallery, Warszawa),Galeria Bestregards (Frankfurt), EC Gallery (Chicago), Galeria Miejska (Łódź), Galeria ON (Poznań), Galeria BWA (Wrocław),Galeria Wozownia (Toruń), Galeria BWA (BielskoBiała).
Malarstwo jest dla mnie formą wypowiedzi którą potrafię najlepiej oddać emocje. pracach poszukuję prostej, lecz niebanalnej formy, bogatej w symbolikę. Dlatego też wiele rzeczy, które tworzę ma charakter ikonograficzny. Każdy obraz jest powiązany z osobista historią.
Jestem zafascynowana relacjami z ludźmi. Nie silę się na obiektywność, ponieważ tylko mój subiektywny pogląd oddaje szczere emocje które chcę zilustrować. A mogę być szczera mówiąc jedynie o tym co znam doskonale. Każdy z moich obrazów jest częścią serii powstającej pod wpływem konkretnej historii. Malarstwo traktuję jak notatnik.
Na obrazach umieszczam rzeczy o których chciałabym zapomnieć albo chcę zapamiętać.
MIESZKAŃCY to projekt zainicjowany przez grupę rezydentów i animatorów Kolonii Artystów na Dolnym Mieście, skierowany do osób zaangażowanych w kształtowanie lokalnych postaw obywatelskich. “Mieszkańcy” to projekt społeczno-artystyczny, który powstał z naturalnej potrzeby mieszkańców Dolnego Miasta i środowiska artystów, którzy mają tu swoje pracownie. Od 2012 roku w budynku przy ulicy Dolnej 4 działają i tworzą artyści, którzy stali się naturalnymi mieszkańcami, wpisując się na stałe w krajobraz rewitalizowanej dzielnicy Dolne Miasto. Przestrzenią wspólnych spotkań i działań artystycznych jest galeria i otwarte pracownie artystyczne w Kolonii Artystów przy ulicy Dolna 4. Wszystkie wydarzenia w ramach projektu są bezpłatnie.
Jeśli najprzyjemniejszą część, czyli wybór i kupno grafiki mamy już za sobą, pora na zmierzeniem się z tematem oprawy. Nie jest to trudne, należy tylko pamiętać o kilku zasadach. Załóżmy, że właśnie kurier dostarczył paczkę z zamówioną grafiką. Co dalej?
Przede wszystkim należy pamiętać, że papier jest materiałem delikatnym, należy więc szczególnie chronić go przed uszkodzeniami. W tym celu grafikę, czy inną pracę wykonaną na papierze dotykamy w rękawiczkach. Muzealnicy polecają te z tworzy sztucznych - winylowe lub nitrylowe. W warunkach domowych i przy oprawie pojedynczej pracy wystarczy powstrzymanie się od dotykania papieru gołymi dłońmi. Możemy przenieść grafikę trzymając ją przez szmatkę lub papierowy ręcznik.
Szczególnie duże prace, jak np. grafiki Pawła Kwiatkowskiego dobrze jest umieścić na sztywnym podkładzie. Nie tylko zabezpieczą tył prac i ułatwią bezpieczne manipulowanie, ochronią także papier przed rolowaniem i zagnieceniami. Grafikę mocujemy za pomocą zawiasów wykonanych z tzw. pasków montażowych z mylaru, można też użyć papierowego plastra lub papierowej taśmy. Zwykła taśma klejąca może okazac się zbyt mocna i przy próbie jej odklejenia łatwo o uszkodzenie papieru.
Passe partout
Passe partout pomaga nie tylko odpowiednio wyeksponować dzieło, lecz przede wszystkim oddziela od szyby pokrytą pigmentem powierzchnię. Dlatego też w passe partout powinny zostać koniecznie oprawione rysunki węglem, pastele oraz inne prace, których powierzchnia może zostać łatwo uszkodzona.
Dobierając odpowiednio wielkość i odcień passe partout możemy uzyskiwać przeróżne efekty. Najpopularniejsze, również w muzeach są odcienie jasne - biały lub kremowy. Spotyka się też czerń, zieleń, bordo, szary. Producenci oferują tu spory wybór.
Warunki jakie musi spełniać papier przeznaczony do obiektów zabytkowych określają normy ISO 9706. Dobrze jest sprawdzić w sklepie, czy passe partout spełnia te normy. Warto dodać, że obecnie normy te spełniają dostępne w sprzedaży papiery do drukarek, dlatego nadają się do przechowywania nawet zabytkowych papierów.
Grafikę mocujemy za pomocą papierowej taśmy lub pasków montarzowych.
Szyba
Pora na wybór szyby. Do wyboru mamy szkło oraz tworzywa sztuczne. Ze względu na właściwości elektrostatyczne i łatwość przyciągania cząstek pigmentów, szyb z tworzyw sztucznych nie należy używać do oprawiania pasteli, rysunków węglem, kredą itp. Z tego samego powodu nie należy przechowywać ich np. w plastikowych koszulkach. Prace oprawione za szkłem mogą być dodatkowo chronione przed promieniowaniem UV. Warto zastosować je wtedy, gdy grafika będzie narażona na kontakt z promieniami słonecznymi. Najczęściej stosuje się folie blokujące szkodliwą część widma. Taką folię warto wymienić po 5-10 latach.
Szybę umieszczamy w ramie a następnie ostrożnie kładziemy na niej grafikę z passe partout.
Plecy
Teraz pora na tzw. plecy, które sprzedawane są razem z ramą. Plecy zaramowanego obiektu można dodatkowo zabezpieczyć dopasowaną tekturą i uszczelnić taśmami papierowymi lub płóciennymi.
Ochrona zbiorów: Zasady postępowania z obiektami zabytkowymi na podłożu papierowym. Zeszyt nr l. Seria wydawnicza Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów oraz Muzeum Narodowego w Krakowie, 2012
Tegoroczna edycja tego międzynarodowego wyróżnienia jest już dwunastą organizowaną przez weneckie Stowarzyszenie Kulturalne MoCA i stanowi doskonałą okazję rozwoju artystycznej kariery, wystawienia swoich prac w Arsenale Weneckim, a także daje możliwość zdobycia wielu nagród oraz dołączenia do międzynarodowego grona najbardziej kreatywnych twórców.
Uczestnictwo oraz Kategorie
W konkursie mogą uczestniczyć wszyscy artyści bez względu na wiek, płeć, pochodzenie czy inne kryteria kwalifikujące. Każdy artysta może wziąć udział w konkursie, prezentując jedną lub więcej prac w kilku następujących kategoriach:
- malarstwo,
- sztuka fotografii,
- rzeźba i instalacja,
- sztuka wideo i filmy krótkometrażowe,
- występy,
- sztuka wirtualna,
- grafika cyfrowa,
- sztuka środowiskowa,
- urban art.
Nagrody
Międzynarodowe jury składające się z uznanych ekspertów - dyrektorów muzeów, kuratorów i krytyków sztuki wytypuje 115 finalistów, którzy wezmą udział w wystawie głównej w Arsenale Weneckim. Finalistom zostanie także przyznanych 5 nagród pieniężnych w wysokości 7.000 € każda oraz:
Sezon urlopowy zbliża się wielkimi krokami. Z tej okazji chciałabym przybliżyć Państwu klika prac o tematyce wakacyjnej.
Cykl malarski Sergiusza Powałki “Tatry Wysokie” zabiera widza w niezwykłą wędrówkę szczytami gór. To niezwykle wysmakowane kolorystycznie malarstwo w którym artysta przetwarza krajobraz w sposób bliski abstrakcji.
